ทำไมคนถึงลาออกจากงานเรือสำราญ
“งานเรือ กินฟรี อยู่ฟรี เที่ยวรอบโลก “ ถ้าดีขนาดนี้ทำไมมีหลายคนไม่ทำต่อ งานเรือไม่เหมือนงานงานบนฝั่งค่ะ ถ้าทำงานบนฝั่งเวลาเลิกงานเราก็กลับบ้าน แต่ถ้าไปทำงานบนเรือ คือเราให้ชีวิตอยู่บนนั้น เป็นเวลาหลายๆเดือน เหตุผลที่คนยังทำได้เป็นสิบๆปีสิบๆคอนแทรค หลักๆเลยคือ เงินค่ะ คนที่มาทำงานเรือ แน่นอนค่าเงินที่ได้ถ้าคูณกลับไปเป็นเงินประเทศตัวเอง ได้เยอะกว่า แถมค่ากินค่าอยู่ก็ไม่เสีย ได้เงินก้อนกลับบ้าน ส่งให้ครอบครัว ทำให้คุณภาพชีวิตครอบครัว ความเป็นอยู่ของคนทางบ้านดีขึ้นมาก เพราะถ้าทำงานบนฝั่งในประเทศตัวเองไม่รู้ต้องทำอีกกี่สิบปี เวลาไปทำงานก็ไม่เจอปัญหารถติดค่ะ แค่ออกจากเคบินมาแล้วก็กดลิฟต์ไปแผนกที่เราทำงาน ไม่หงุดหงิด เสียสุขภาพจิต และไม่มีปัญหาเรื่องมลภาวะ เพราะอยู่กลางทะเล
อีกหนึ่งเหตุผลจากการคุยกับเพื่อนบนเรือที่ทำงานเรือมา20ปี เค้าบอกว่า “ต้องรักในงานที่ทำ” ซึ่งก็ถือว่าถูกต้องที่สุดค่ะ ทุกๆงานบนโลกนี้ ถ้าไม่รักในงานก็จะไม่มีความสุข และไม่อยากมาทำงานสุดท้ายก็ต้องลาออกไปทำงานอย่างอื่นอยู่ดี
ส่วนเหตุผลที่ทำคอนแทรคเดียวแล้วเลิกหรือทำแค่2-3คอนแทรคแล้วเลิก ไม่ไปแล้ว
“ไม่ชอบ ship life” วงจรชีวิตลูกเรือคือ ตื่น กินข้าว ทำงาน เบรค ทำงาน กลับเคบินไปนอน ช่วงเบรคคือเลือกได้ว่าจะออกไปเที่ยวข้างนอกหรือจะงีบ อยู่กลางทะเลหลายๆเดือน ชีวิตวนลูปอยู่แค่นี้ งานแต่งงานบวชเพื่อนบนฝั่งคือไม่ได้ไป เพราะต้องทำงานจนจบคอนแทรค ถ้าอยู่บนฝั่งเรายังมีสังคมเพื่อน ที่สามารถไปมาหาสู่ กินเที่ยวเหมือนคนปกติ
“อิ่มตัว” มาใหม่ๆคอนแทรคแรกๆก็อาจจะตื่นเต้นอยู่ ที่ได้ไปอเมริกา แคนาดา ยุโรป พอทำ2-3คอนแทรค เริ่มไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นแล้ว เพราะไปมาหมดแล้ว แถมหมดแรงจากการทำงาน ดังนั้นวันๆคือ ตื่น กินข้าว ทำงานแล้วนอน
“ทำมาหลายคอนแทรคไม่ได้โปรโมทซักที” การจะได้เลื่อนตำแหน่งอันนี้แล้วแต่performanceของแต่ละคนค่ะ บางคนคอนแทรคที่สองก็ได้โปรโมทแล้ว บางคนทำมา4-5 คอนแทรคก็ไม่ได้เลื่อนตำแหน่ง ก็ยังทำตำแหน่งbottom positionอยู่ จนอิ่มตัว ก็เลยไม่กลับมาทำงานบนเรือแล้ว
“ไม่ใช่แนว” หลายๆคนอยากมาเพราะได้เที่ยว แต่เราขึ้นมาบนเรือคือมา”ทำงาน” สมมติคุณไม่ได้รักงานบริการ แต่ต้องมาเสิร์ฟอาหารให้แขก ต้องยิ้ม ต้องชวนแขกคุย มันก็อาจจะดูทรมานตัวเองไปซะหน่อย เพราะคุณต้องอยู่กับงาน 11ชั่วโมงต่อวัน ทำทุกวันไม่มีวันหยุด หลายๆเดือน คือทำไปก็ไม่มีความสุขเพราะคุณไม่ได้รักในตัวงาน ก็เลยออกจากวงการนี้ ไปหางานบนฝั่งที่ตัวเองชอบและทำแล้วมีความสุขมากกว่า
“อื่นๆ” อาจจะมีปัญหาสุขภาพร่างกาย หรือแม้แต่สุขภาพของจิตใจด้วยความที่ทำงานไกลบ้าน
ไหนจะสภาพแวดล้อมต่างๆบนเรือ ความกดดันจากเพื่อนร่วมงาน/หัวหน้า/แขกต่างๆ คือประเมินตัวเองแล้ว ไม่น่าจะอยู่ได้อย่างมีความสุข เลยตัดสินใจกลับไปใช้ชีวิตปกติบนฝั่งดีกว่า
ติดตามชีวิตลูกเรือสำราญ 239 วันได้ที่ >> https://www.mebmarket.com/ebook-127839-บันทึก-239-วัน-เมื่อฉันเป็นลูกเรือสำราญ
ถ้ามีคำถามสงสัยแวะไปที่เพจได้เลยจ้า >> https://www.facebook.com/Journeyofarrow
ความคิดเห็น
แสดงความคิดเห็น